გუშინ საქართველოს ეროვნული ნაკრები სებეთთან დამარცხდა, რითაც 2018 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე გასვლის თეორიული შანსიც გაიქრო, არადა თამაშის სტარტი ძალაინ კარგი გამოდგა, მე-6 წუთზე ნიკა კაჭარავამ მეტოქის შეცდომით ისარგებლა და ანგარიში გახსნა, ამის შემდეგ ნაკრებს თავდაჯერებულობა მოემატა და პირველ ტაიმში ძალიან კარგად გამოიყურებოდა და უაღრესად სახიფათო რამოდენიმე მომენტიც შექმნა, თუმცა გატანა ვერ მოვახერხეთ და ამოქმედდა ფეხბურთის დაუწერელი კანონი ვერ გაიტან გაგიტანენ, 44 -ე წუთზე დაცვაში შეცდომის გამო, თერთმეტრიანი ,,ავიკიდეთ" რის შემდეგაც მეტოქემ დაგვსაჯა და გოლი გასახდელში გაგვატანა, ამ გოლმა უდიდესი ფსიქოლოგიური დარტყმა მოგვაყენა, რის შედეგადაც ნაკრები მეორე ტაიმში აფსოლიტურად დემორალიზებული გავიდა მოედანზე, ყოველივე ამის შედეგად კი მეტოქემ კიდევ 2 გოლი გაგვიტანა და საბოლოო ანგარიში 3-1 დააფიქსირა.
ეს მატჩი არამოხლოდ პრაგმატული არამედ მორალურადაც გადამწყვეტი იყო ვინაიდან თუ ამ მატჩში გამარჯვენას მოვახერხებდით, ჩნდებოდა შანსი ნახევრად ცარიელი ,,დინამო არენა " შედგომ მატჩებში კვლავ შეევსო იმედით აღსასვსე გულშემატკიარს, თუმცა მოხდა ის რაც მოხდა და შევსებას ვინ ჩივის სტადიონის საერთოდ დაცარიელების, რეალური საფთხის წინაშე დავდექით, ამის განსაზღვრის საუკეთესო ინდიკატორად კი 28 მარტს ლატვიის ნაკრებთან ჩასატარებელი შეხვედრა გამოდეგება, სადაც გულშემატკივართა სიმრავლეს ნამდვილად აღარ უნდა ველოდოთ სამწუხაროდ,
სამწუხაროა მაგრამ ეს შესარჩევი ცილიც ბანალურად წარიმართა და ქართველებს შანსებზე საუბრის ნაცვლად საუბრი ისევ ძველი ფრაზებით გვიწევს ,,კარგად ვითამაშეთ მაგრამ წავაგეთ" -სანუგეშოდ რომ ვამბობთხოლმე და კიდევ ერთი პარადოქსული ფრაზა: ,,ამ შესარჩევ ციკლს მომავლისთვის მოსამზადებლად ვიყენებთ" -ო, იმედი ვიქინიოთ რომ საქართველოში დადგება დრო როცა ამ მოჯადოვებულ ფრაზებს და წერეს გავარღვევთ და ციკლს ზუსტად იმისთვის გამოვიყენებთ რაც არის მისი რეალური დანიშნულება.
რაც შეეხება მიზეზებს
ამ მოჯადოვებულ წრეზე ბრუნვას არაერთი მიზეზეი აქვს ეროვნული ჩემპიონატის დონით დაწყებული, ლეგიონერების ამჟამინდელი კლუბებით დამთავრებული, და მართალაც გადავხედოთ ბოლოდრინდელ ქართულ ტრანსფერებს, ჩვენი მოთამაშეები არათუ გრანდებში არამედ საშუალო დონის, ევროპულ კლუბებშიც ვეღარ ხვდებიან ამ დროს კი ჩვენს მეოქე გუნდებში მრავლად არიან არათუ საშუალო არამედ ტოპ გუნდების წევრები და ლიდერებიც კი, ასე რომ ძალთა ბალანსი აშკარად უთანასწოროა და სანამ ამ ძირეულ პრობლემას არ მიეხედება მწვთნელთა ცვლა უბრალოდ წყლის ნაყვაა და მეტი არაფერი რომელიც ვერანიარი შედეგს ვერ მოგვცემს.
ეს მატჩი არამოხლოდ პრაგმატული არამედ მორალურადაც გადამწყვეტი იყო ვინაიდან თუ ამ მატჩში გამარჯვენას მოვახერხებდით, ჩნდებოდა შანსი ნახევრად ცარიელი ,,დინამო არენა " შედგომ მატჩებში კვლავ შეევსო იმედით აღსასვსე გულშემატკიარს, თუმცა მოხდა ის რაც მოხდა და შევსებას ვინ ჩივის სტადიონის საერთოდ დაცარიელების, რეალური საფთხის წინაშე დავდექით, ამის განსაზღვრის საუკეთესო ინდიკატორად კი 28 მარტს ლატვიის ნაკრებთან ჩასატარებელი შეხვედრა გამოდეგება, სადაც გულშემატკივართა სიმრავლეს ნამდვილად აღარ უნდა ველოდოთ სამწუხაროდ,
სამწუხაროა მაგრამ ეს შესარჩევი ცილიც ბანალურად წარიმართა და ქართველებს შანსებზე საუბრის ნაცვლად საუბრი ისევ ძველი ფრაზებით გვიწევს ,,კარგად ვითამაშეთ მაგრამ წავაგეთ" -სანუგეშოდ რომ ვამბობთხოლმე და კიდევ ერთი პარადოქსული ფრაზა: ,,ამ შესარჩევ ციკლს მომავლისთვის მოსამზადებლად ვიყენებთ" -ო, იმედი ვიქინიოთ რომ საქართველოში დადგება დრო როცა ამ მოჯადოვებულ ფრაზებს და წერეს გავარღვევთ და ციკლს ზუსტად იმისთვის გამოვიყენებთ რაც არის მისი რეალური დანიშნულება.
რაც შეეხება მიზეზებს
ამ მოჯადოვებულ წრეზე ბრუნვას არაერთი მიზეზეი აქვს ეროვნული ჩემპიონატის დონით დაწყებული, ლეგიონერების ამჟამინდელი კლუბებით დამთავრებული, და მართალაც გადავხედოთ ბოლოდრინდელ ქართულ ტრანსფერებს, ჩვენი მოთამაშეები არათუ გრანდებში არამედ საშუალო დონის, ევროპულ კლუბებშიც ვეღარ ხვდებიან ამ დროს კი ჩვენს მეოქე გუნდებში მრავლად არიან არათუ საშუალო არამედ ტოპ გუნდების წევრები და ლიდერებიც კი, ასე რომ ძალთა ბალანსი აშკარად უთანასწოროა და სანამ ამ ძირეულ პრობლემას არ მიეხედება მწვთნელთა ცვლა უბრალოდ წყლის ნაყვაა და მეტი არაფერი რომელიც ვერანიარი შედეგს ვერ მოგვცემს.
